Сомонаҳои ифротии наҳзат, барои реклама ҳаргиз номашонро намегирем, хабар додаанд, «имсол 750 тоҷикистонӣ дар Аврупову ИМА паноҳгоҳи сиёсӣ талаб кардаанд»
Паноҳгоҳ не, ин қишр ба истиснои 30 нафар наҳзатии хоин ва 2 нафар Г24 ҳама барои муҳоҷирати меҳнатӣ рафтаанд. Барои қути лоямут роҳ пайдо кардаанд. Меҳнат ор нест. Рафтанд боз тобистон меоянд. Муҳоҷират як амали умумиҷаҳонист ва кишваре нест, ки аз ин раванд раҳо бошад. Бо таъмини ҳуқуқи рафтуомади озод, ҳар нафар ба кадом кишвар ки хоҳад меравад. Ин чизе нест ки ҳангома кунед.

Дар сомонаи ифротии наҳзатиҳо матлабе зери унвони “Тоҷикистон дар як рӯйхат бо ДИИШ” нашр гардидааст, ки дар он оиди дар рӯйхати давлатҳои мавриди нигаронии хоси ИМА шомил гардидани баъзе кишварҳо, сухан меравад. Ба ҳамин мазмун дар баъзе сомонаҳои дигари ифротӣ низ хабару мақолаҳо нашр шудаанд. Амали мазкур бори дигар хоин ва ватанфуруш будани роҳбарону фаъолони наҳзатӣ, инчунин афроди ба онҳо вобастаро (Мирзои Салимпур, Муҳаммадиқболи Садриддин ва ғайра) исбот мекунад. Ҳар дафъае ки нисбат ба Тоҷикистон ягон амалу иқдоми манфӣ рух медиҳад, ин тоифа новобаста аз дуруст ё ғалат будани он хурсанд мешаванд. Яъне инҳо душмани Тоҷикистонанд, ки чунин вокуниш мекунанд.

Терроризми иттилоотӣ-яке аз шаклҳои таъсири манфӣ ба шахсият, ҷомеа ва давлат маҳсуб ёфта он фикру ақидаи ҷавонони аҳли сайёраро коста менамояд.
Пӯшида нест, ки яке аз ҳадафҳои асосии он коҳиш ва фалаҷнамоии сохти конститутсионии давлатҳо ба шумор рафта он амният ва рушди давлатро халалдор менамояд. Он бо воситаву усулҳои гуногун ва ҷосусони хориҷа тариқи воситаҳои ахбори омма ба роҳ монда мешавад.

Хабаргузории ҳангоматалаби сомонаи Парс тудей хабареро интишор намудааст, ки гўё тибқи шохиси ҷаҳонии терроризм, ки 163 кишварро мавриди баррасӣ қарор додаст, дар раддабандии хеш Тоҷикистонро дар ҷойи 74-ум гузоштааст ва дар нисбати кишварҳои дигари минтақа онро осебпазиртар унвон намудааст.

Выборный процесс в странах - основных глобальных игроках (США, Франции, Великобритании, предстоящий выборный процесс в Германии и России) обнажил различные подходы к радикальным течениям, в том числе необходимость пересмотра или ограничения политики толерантности в отношении проявлений любого, в том числе религиозного радикализма.