В последние годы Центральная Азия становится всё более значимым фактором геополитического противоборства мировых держав.

 Дар сомонаи ифротии наҳзатиҳо, ки одатан музахрафоти муассисаш М. Садриддин интишор меёбанд, матлабе таҳти унвони «Ҳукумат - аждаҳои миллат» чоп шудааст.

Наќди Бобоҷони Ќайюм ва истеҳ зои он аз назари инҷониб тамсили ќиссаи асҳ оби Каҳ фро мемонад,

Расонаҳ ои наҳ затӣ  дар мавриди бознигарии парвандаи иддае аз ҳ аммаслакони ҷинояткорашон,

Дар зиндонҳо ошӯб бардоштани зиндониён амали нав набуда,  ҳамеша эҳтимоли сар задани онҳо вуҷуд дорад. Аз ин амалҳо ҳангомаю валвала ва овозаю дарвоза сохтан дар доираи одобу ахлоқи инсони солимфикр намеѓунҷад. Зеро барои ҳар як инсони соҳибандеша ва солимфикр маълум аст, ки агар ин қабил одамон ба роҳи рост рафта, зиндагӣ ва кору фаъолияти хешро аз рӯйи рафтору кирдори ҳамидаи инсонӣ ба роҳ мемонданд, ҳеҷ гоҳ аз озодӣ маҳрум намегардиданд ва ба зиндон кашида намешуданд. Мусаллам аст, ки равонаи зиндон шудани одам акси амалҳо ва кирдорҳоиношоистаи худи ӯ буда, барои пешгирӣ аз нақшаҳои вайронкунанда ва ҷиноятҳои ояндааш бо муҳлате аз озодӣ маҳрум карда мешавад. Чунки табиати инсонӣ мисли дигар равандҳои табиӣ бебозгашт буда, агар инсон ба амали ношоистае даст зад, хоҳу нохоҳ боз ҳамин гуна кирдорҳои аблаҳонаро такрор менамояд.