Охири садаи гузашта ҳизби террористӣ-экстремистӣ эълоншудаи наҳзати ислом дар ҳаёти халқи тоҷик нақшеро бозид, ки назираш дар ҷаҳон камшумул аст. Интихоб гаштани ин ном ва аз эътиқоди динии мардум кор гирифтани саркардагону таъсисдиҳандагони ин ҳизб бепоя набуд. Ин нақшае буд тарҳрезишуда ва нусхаи ҳодисаҳои дар баъзе мамолики шарқ ба вуҷуд омада. Имрӯз бо гузашти солҳо амиқан дарк менамоем, ки ин ҳизб бо кадом мақсад ва аз ҷониби кӣ таъсис ёфт. Вале солҳои мудҳиши 90-ум ба хаёли ҳеҷ тоҷику тоҷикистонӣ намеомад, ки кадом як гурӯҳи худхоҳу мансабталош ва дур аз фармудаҳои дини мубини Ислом барои расидан ба ҳадафҳои нопоки худ ба роҳи куфру хиёнат мераванд.

Кабири М. – это главарь необасмаческого движения

Главарь террористическо-экстремистской организации «Партия исламского возрождения» (ТЭО «ПИВ) Кабири М. в качестве одной из идеологических основ своей преступной деятельности избрал цели и принципы басмаческого движения 1920-ых годов в Средней Азии. Беспринципный, циничный и прагматичный авантюрист Кабири рассчитывает с помощью фактора религиозного фанатизма вновь сколотить вокруг себя банды одурманенных его посулами джихадистов, наивно считающих, что на самом деле посвящают свою жизнь борьбе за веру.

В конце декабря 2018 года после восьмилетней трудовой миграции в Российской Федерации я вернулся на Родину и решил навестить своих родственников, проживающих в кишлаке Кшинбог долине Камаров. Проезжая мимо места, где в 2010 году была расстреляна автоколонна Министерства обороны Республики Таджикистан, я попросил таксиста остановиться, чтобы отдать дань памяти и уважения погибшим от рук террористов военнослужащим.    

Имрӯз бо яке ҳамкурсонам вохӯрдам, ки аз яке аз деҳаҳои Ҷиргатол ба пойтахт барои гирифтани дипломаш омада буд. Тибқи муқаррарот баъди се соли корӣ аз рӯи ихтисосаш метавонад нусхаи аслии дипломашро аз донишгоҳ гирад. Ҳамин тавр, мо вохӯрдем ва якҷоя гаштугзор кардем. Аз пешравиҳои пойтахти мамлакат бениҳоят ба ваҷд омада буду, бо хурсандиву ҳаяҷону эҳсосот оид ба зебогиву пешрафти кишвар сухан мегуфт. Нақл кард, ки ёд дорад аёми кӯдакӣ, ки ба солҳои аввали истиқлолият рост меомад, чи гуна зиндагии вазнин дошт, чи гуна роҳҳои душворгузару маргбор, чи гуна қаҳтиву гушнагӣ буд, чи гуна ҷангу одамкушиву бесарусомонӣ буд.... ба ёд меоварду дар чашмонаш ашк ҳалқа мезад ва ҳазорон маротиба шукри тинҷиву амонӣ ва ободиву гулгулшукуфии Ватан мекард. Аз ободии марказҳои ноҳияву шаҳрҳо, ободии кӯчаву шоҳроҳҳо, чароғонии доимии мамлакат сухан мегуфту, чун кӯдак хурсандӣ мекард.

(ё презентатсияи «Паймони зиддимиллӣ»)