Баъзе гурӯҳҳо ва шахсони тасодуфию манфиатхоҳе, ки на ҷамъият мешиносаду на касе, на бар ҷамъият заруранду на бар хасе бо расонаҳои хабарии хориҷии зери назари хадамоти махсуси кишварҳои маълум мусоҳибаву суҳбатҳо доир намуда, худро як намуд шонисониданӣ мешаванд, дар ҳоле касе намешиносад.

Аз ҷумлаи онҳо Алим Шерзамонов аст, ки худро муовини раҳбари Паймони миллии Тоҷикистон ё ба иборае думрави паймони миллӣ ҳисобида, дар сомонаҳои иҷтимоӣ ва шабакаҳои иттилоотӣ вобаста ба барқарор кардани тартибот дар Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон (ВМКБ) иддаои бемаврид мекунад.

Бо ҳукми тақдир ва зарурати шахсӣ, муаллифи ин сатрҳо, ки   марбути доираҳои хабарнигории ҷумҳурӣ мебошам, дар рӯзҳои таърихсози Бадахшон, санаи 12 то 16.10.2018с., ки ба таърихи авҷи мусодираи миқдори силоҳ ва таъмини волоияти қонун баробар омад,  шоҳиди дигаргуниҳои куллӣ дар зеҳни мардум ва дар низоми тартиботи ҷамъиятӣ гаштам. 

 Талошҳои хастагинопазири Ситоди байниидоравии таъмини амният дар ВМКБ, ки се роҳбари ниҳодҳои муътабари қудратӣ (КДАМ, ВКД ва Прокуратураи генералӣ) гардонандагии чархи фаъолият ва чорабиниҳои асливу сарнавиштсози таъсиррасони он маҳсуб мегарданд, шаҳодати воқеияти ҳол ва гӯё аст, ки ба маҳзи мусодираи силоҳ,  лавозимоти ҷангӣ аз саркардаҳои гурӯҳҳои ҷиноятӣ ва таъмини волоияти қонун, мардуми шарифи шаҳри Хоруғ аз завлонаи 30-солаи беқонунӣ, ақибмондагӣ ва вопасгароӣ раҳо шудааст.

       Мусоҳибаи хизматгори наҳзатиҳо Алим Шерзамонов бо хабарнигори сомонаи ифротии «Тасним» дар робита бо масъалаи  Бадахшон  маротибаи дигар собит месозад, ки гурўҳҳои манфиатхоҳи берунӣ бо ҳар роҳу васила мехоҳанд вазъи Тоҷикистон, бахусус Бадахшон ноҷур гардад ва нақшаҳои ғаразноки онҳо тадриҷан пиёда шаванд. Бо ин ҳадаф Алим Шерзамонов, як тан аз ҳавохоҳони нооромиҳо дар Тоҷикистон ба истилоҳ, суҳбати ихтисосӣ анҷом додааст. Дар ин замина, чанд мулоҳизаи худро манзур месозам:

     1.Ҳассосият бахшидан ба масъалаи Бадахшон кори дасти душманони миллат ба мисли Шерзамонов мебошад. Дар  як моҳи ахир доираҳои наҳзатӣ, ки имрўз дар пардаи ба ном Паймони миллии Тоҷикистон аз худ дарак медиҳанд, матолиби зиёде навишта, дар расонаҳо интишор додаанд ва аз сўи хоҷагонашон муваззафанд, масъаларо ҳассостар намоянд. Дар атрофи Бадахшон ва таҳаввулоти ахир интишор намудани матолиби гуногунмуҳтаво ҳоқӣ аз он аст, ки бозигарони хориҷӣ даст ба тарҳи  наве заданианд ва  ҷиҳати буғранҷ кардани авзоъ аз сели иттилооти дурўғин корбаст менамоянд. Аз силсилаи сели иттилоот ва таҳлилоти дурўғин мусоҳибаи ахири А. Шерзамонов маҳсуб меёбад.

       2.Шерзамонов, ки аз сиёсат ва таҳлилҳои сиёсии аслӣ фарсахҳо дур аст, бар мабнои нишондодҳои гурўҳи наҳзатии зиддиҳукуматӣ мусоҳибаҳо меорояд, матолиби иғвоангез нашр мекунад, садо мепароканад ва аз ин тариқ худро реклама ҳам менамояд. Иддаои ў бар мабнии ин ки Роҳбарияти давлат бо набард ба сари қудрат расидааст, сухани наву тоза нест. Албатта, Ҳукумати имрўзӣ дар шароите сари қудрат расид, ки наҳзатиён дар қаламрави ҷумҳурӣ ба бедодгарӣ машғул буданд ва сокит шудан ва хомўшӣ ихтиёр кардан дар он вазъият бетарафию тарсуие беш набуд. Чӣ, Роҳбари кишвар бояд  сукут меварзид ва мегузошт, ки Тоҷикистон ба хоку хун оғушта гашта,  Шерзамонҳои вақт дар мамлакат ҷавлон кунанд?!  Манзараи даҳшатноки ибтидои солҳои навадуми садаи бистумро, ки дар қолаби наворҳо дар васоити ахбори умум мавҷуд аст, як тамошо намоед ва ба кайфияти ҳаводис бадиққат таваҷҷуҳ фармоед, то тоифаи нохалафро, ки зери парчами исломи сиёсӣ ба чӣ корҳое даст задаанд бинед.  Шерзамонов ё аз ҳаводиси вақт бехабар аст ва ё дидаву дониста худро ба нодонӣ мезанад.

        3.Шерзамонов мисли ин ки ҳарфҳои пуштибонони хориҷиашро такрор мекунад ва масъалаи Бадахшонро бузург ҷилва медиҳад, чун медонад, ки бузург ҷилва додани масъала ва обуранги сиёсӣ бахшидани он, ҳам ба манфиати дориаҳои махсуси хориҷӣ ҳаст ва ҳам ниёзҳои сиёсию иқтисодии наҳзатиҳоро. «Паймонсозон» аз шахсиятҳои калидии Ҳукумат ҳарос доранд? Чаро? Чунки ин шахсиятҳо найрангҳои сиёсӣ ва дасисаю иғвоҳои наҳзатиро рўйирост фош сохтанд ва пеши роҳи тавтеаҳои онҳоро гирифтанд.  Пеши роҳи балвои Назарзодаро гирифтан ва бо далоили муътамад собит кардани ҷурми элитаи сиёсии наҳзатӣ дар пиёда намудани барномаи табаддулоти давлатӣ дар Тоҷикистон роҳкорҳоеанд, ки сохторҳои қудратӣ муваффақона анҷом доданд.   Зимнан, наҳзатиён тавассути матолиби иғвогарона мекўшанд, ки симои роҳбарони сохторҳои давлатиро бад нишон бидиҳанд ва дар ҳар бадбахтие, ки сарашон омадааст, изи онҳоро биҷўянд.

      4.Маълум аст, ки Вилояти Мухтори Кўҳистони Бадахшон аз минтақаҳои муҳиммест, ки Ҷумҳурии Тоҷикистонро бо кишварҳои ҳамсоя, аз ҷумла Ҷумҳурии Исломии Афғонистон ҳамсарҳад кардааст. Авзои сиёсию иқтисодӣ ва иҷтимоии Афғонистони ҳамсоя ба ҳама маълум аст. Ба буғранҷии авзоъ, хариду фурўши аслиҳа ва гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир зам мешавад. Аз ин лиҳоз, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар бастагӣ бо мақомоти марбутаи давлатӣ масъалаи халъи силоҳро дар Бадахшон, ки солҳост миёни гурўҳҳои ҷинояткор радду бадал мешавад, мавриди бозбинӣ қарор медиҳанд ва ҷиҳати ҳалли мушкилоти мавҷуда аз имконоти қудратӣ, фаннӣ-техникӣ, интизомӣ ва ҳуқуқӣ истифода мебаранд. Аз тарафи дигар, таъмини амнияти дохилӣ ва оромиши сиёсӣ, ки аз авлавиятҳои сиёсати давлатӣ маҳсуб меёбад, вазифаи сохторҳои қудратӣ мебошад. Солҳост, ки дар Бадахшон гурўҳҳои ҷиноятпеша ва тоҷирони маводи мухаддир  авзоъро ноҷур месозанд ва ҷомеаро ба ҳолати осебпазирӣ расонидаанд. Аз ин лиҳоз, ислоҳи вазъ вазифаи аввалиндараҷаи мақомоти зиддахли давлатӣ мебошад. Агар, мо гапи Шерзамонов ва «дастуру нишондодҳо»-и ўро, ки аслан парвои миллату давлат надорад (ба ҷуз сармояи худ) бигирем, давлатдорӣ ва ҷомеасозӣ ба масхара кашида мешавад.

     5.Аҷиб ин аст, ки Шерзамонов аз созмонҳои байналмилалӣ хоҳони он аст, ки ба корҳои дохилии Тоҷикистон дахолат намоянд ва масъаларо, ки марбути Тоҷикистон аст, ҳаллу фасл намоянд. Дахолат дар умури давлат магар аз ҷумлаи иқдомоти созмонҳои байналмилалӣ аст? Давлати мо дар умури двлатҳои дигар ва созмонҳои ҷаҳонӣ ҳаққи дахолат надорад. Ҳар гуна дахолатро дар умури дигар кишварҳо ва давлатҳо қонунҳои байналмилалӣ манъ намудаанд. Масъулини созмонҳои байналмилалӣ масъаларо мефаҳманд, аммо  чаро Шерзамонов ва ҳампаймононаш масъаларо фаҳмидан намехоҳанд ва саъй мекунанд қазияро бузург нишон бидиҳанд?!

     6.Ҳассосият бахшидан ба масъалаи Бадахшон барои ТТЭ ҲНИ чун обу ҳаво зарур аст ва ҳоло ки дигар масоили доғ вуҷуд надорад,  наҳзатиён аз Шерзамонови Бадахшӣ истифода мебаранд, то ба ҳадафҳои худ бирасанд. Тамоми қазия ва дар гирди он моҷаро ҳамин асту бас.

   Фаридун Ориёӣ

       Мусоҳибаи хизматгори наҳзатиҳо Алим Шерзамонов бо хабарнигори сомонаи ифротии «Тасним» дар робита бо масъалаи  Бадахшон  маротибаи дигар собит месозад, ки гурўҳҳои манфиатхоҳи берунӣ бо ҳар роҳу васила мехоҳанд вазъи Тоҷикистон, бахусус Бадахшон ноҷур гардад ва нақшаҳои ғаразноки онҳо тадриҷан пиёда шаванд. Бо ин ҳадаф Алим Шерзамонов, як тан аз ҳавохоҳони нооромиҳо дар Тоҷикистон ба истилоҳ, суҳбати ихтисосӣ анҷом додааст. Дар ин замина, чанд мулоҳизаи худро манзур месозам:

     1.Ҳассосият бахшидан ба масъалаи Бадахшон кори дасти душманони миллат ба мисли Шерзамонов мебошад. Дар  як моҳи ахир доираҳои наҳзатӣ, ки имрўз дар пардаи ба ном Паймони миллии Тоҷикистон аз худ дарак медиҳанд, матолиби зиёде навишта, дар расонаҳо интишор додаанд ва аз сўи хоҷагонашон муваззафанд, масъаларо ҳассостар намоянд. Дар атрофи Бадахшон ва таҳаввулоти ахир интишор намудани матолиби гуногунмуҳтаво ҳоқӣ аз он аст, ки бозигарони хориҷӣ даст ба тарҳи  наве заданианд ва  ҷиҳати буғранҷ кардани авзоъ аз сели иттилооти дурўғин корбаст менамоянд. Аз силсилаи сели иттилоот ва таҳлилоти дурўғин мусоҳибаи ахири А. Шерзамонов маҳсуб меёбад.

       2.Шерзамонов, ки аз сиёсат ва таҳлилҳои сиёсии аслӣ фарсахҳо дур аст, бар мабнои нишондодҳои гурўҳи наҳзатии зиддиҳукуматӣ мусоҳибаҳо меорояд, матолиби иғвоангез нашр мекунад, садо мепароканад ва аз ин тариқ худро реклама ҳам менамояд. Иддаои ў бар мабнии ин ки Роҳбарияти давлат бо набард ба сари қудрат расидааст, сухани наву тоза нест. Албатта, Ҳукумати имрўзӣ дар шароите сари қудрат расид, ки наҳзатиён дар қаламрави ҷумҳурӣ ба бедодгарӣ машғул буданд ва сокит шудан ва хомўшӣ ихтиёр кардан дар он вазъият бетарафию тарсуие беш набуд. Чӣ, Роҳбари кишвар бояд  сукут меварзид ва мегузошт, ки Тоҷикистон ба хоку хун оғушта гашта,  Шерзамонҳои вақт дар мамлакат ҷавлон кунанд?!  Манзараи даҳшатноки ибтидои солҳои навадуми садаи бистумро, ки дар қолаби наворҳо дар васоити ахбори умум мавҷуд аст, як тамошо намоед ва ба кайфияти ҳаводис бадиққат таваҷҷуҳ фармоед, то тоифаи нохалафро, ки зери парчами исломи сиёсӣ ба чӣ корҳое даст задаанд бинед.  Шерзамонов ё аз ҳаводиси вақт бехабар аст ва ё дидаву дониста худро ба нодонӣ мезанад.

        3.Шерзамонов мисли ин ки ҳарфҳои пуштибонони хориҷиашро такрор мекунад ва масъалаи Бадахшонро бузург ҷилва медиҳад, чун медонад, ки бузург ҷилва додани масъала ва обуранги сиёсӣ бахшидани он, ҳам ба манфиати дориаҳои махсуси хориҷӣ ҳаст ва ҳам ниёзҳои сиёсию иқтисодии наҳзатиҳоро. «Паймонсозон» аз шахсиятҳои калидии Ҳукумат ҳарос доранд? Чаро? Чунки ин шахсиятҳо найрангҳои сиёсӣ ва дасисаю иғвоҳои наҳзатиро рўйирост фош сохтанд ва пеши роҳи тавтеаҳои онҳоро гирифтанд.  Пеши роҳи балвои Назарзодаро гирифтан ва бо далоили муътамад собит кардани ҷурми элитаи сиёсии наҳзатӣ дар пиёда намудани барномаи табаддулоти давлатӣ дар Тоҷикистон роҳкорҳоеанд, ки сохторҳои қудратӣ муваффақона анҷом доданд.   Зимнан, наҳзатиён тавассути матолиби иғвогарона мекўшанд, ки симои роҳбарони сохторҳои давлатиро бад нишон бидиҳанд ва дар ҳар бадбахтие, ки сарашон омадааст, изи онҳоро биҷўянд.

      4.Маълум аст, ки Вилояти Мухтори Кўҳистони Бадахшон аз минтақаҳои муҳиммест, ки Ҷумҳурии Тоҷикистонро бо кишварҳои ҳамсоя, аз ҷумла Ҷумҳурии Исломии Афғонистон ҳамсарҳад кардааст. Авзои сиёсию иқтисодӣ ва иҷтимоии Афғонистони ҳамсоя ба ҳама маълум аст. Ба буғранҷии авзоъ, хариду фурўши аслиҳа ва гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир зам мешавад. Аз ин лиҳоз, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар бастагӣ бо мақомоти марбутаи давлатӣ масъалаи халъи силоҳро дар Бадахшон, ки солҳост миёни гурўҳҳои ҷинояткор радду бадал мешавад, мавриди бозбинӣ қарор медиҳанд ва ҷиҳати ҳалли мушкилоти мавҷуда аз имконоти қудратӣ, фаннӣ-техникӣ, интизомӣ ва ҳуқуқӣ истифода мебаранд. Аз тарафи дигар, таъмини амнияти дохилӣ ва оромиши сиёсӣ, ки аз авлавиятҳои сиёсати давлатӣ маҳсуб меёбад, вазифаи сохторҳои қудратӣ мебошад. Солҳост, ки дар Бадахшон гурўҳҳои ҷиноятпеша ва тоҷирони маводи мухаддир  авзоъро ноҷур месозанд ва ҷомеаро ба ҳолати осебпазирӣ расонидаанд. Аз ин лиҳоз, ислоҳи вазъ вазифаи аввалиндараҷаи мақомоти зиддахли давлатӣ мебошад. Агар, мо гапи Шерзамонов ва «дастуру нишондодҳо»-и ўро, ки аслан парвои миллату давлат надорад (ба ҷуз сармояи худ) бигирем, давлатдорӣ ва ҷомеасозӣ ба масхара кашида мешавад.

     5.Аҷиб ин аст, ки Шерзамонов аз созмонҳои байналмилалӣ хоҳони он аст, ки ба корҳои дохилии Тоҷикистон дахолат намоянд ва масъаларо, ки марбути Тоҷикистон аст, ҳаллу фасл намоянд. Дахолат дар умури давлат магар аз ҷумлаи иқдомоти созмонҳои байналмилалӣ аст? Давлати мо дар умури двлатҳои дигар ва созмонҳои ҷаҳонӣ ҳаққи дахолат надорад. Ҳар гуна дахолатро дар умури дигар кишварҳо ва давлатҳо қонунҳои байналмилалӣ манъ намудаанд. Масъулини созмонҳои байналмилалӣ масъаларо мефаҳманд, аммо  чаро Шерзамонов ва ҳампаймононаш масъаларо фаҳмидан намехоҳанд ва саъй мекунанд қазияро бузург нишон бидиҳанд?!

     6.Ҳассосият бахшидан ба масъалаи Бадахшон барои ТТЭ ҲНИ чун обу ҳаво зарур аст ва ҳоло ки дигар масоили доғ вуҷуд надорад,  наҳзатиён аз Шерзамонови Бадахшӣ истифода мебаранд, то ба ҳадафҳои худ бирасанд. Тамоми қазия ва дар гирди он моҷаро ҳамин асту бас.

   Фаридун Ориёӣ

        Муроҷиатномаи Шўрои уламои Маркази исломии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки дар робита бо тавтеаю дасисаҳои ТТЭ ҲНИ ироа гардидааст, боиси сарусадоҳои расонаии ҳаводорони наҳзатӣ гардидааст. Дар ин замина сомонаи наҳзатӣ матлабе таҳти унвони «“Шўрои уламо” аз Худо тарсад!» интишор додааст. Наҳзатиёни мутаассиб аз ин усул – аз Худо тарсонидани мардум ҳамеша кор мегиранд. Ин усул ва равиши таърихии рўҳониёни мутаассибу ҷоҳил дар тўли таърих буда ва ҳаст. Мутаассифона, ин равиш, бо назардошти ҳузуру нуфузи хурофоту ҷаҳолат дар ҷомеа дар бисёр маворид корсоз ҳам буда ва ҳаст. Аммо барои ҷомеаи муосири тоҷик ин усули «ҳидоят» аз муд афтидааст. Ба таври куллӣ,  чанд воқеяитро вобаста ба матлаб бозгў мекунем: 

       Якум. Албатта, наҳзатиёни фирорӣ, ки аз ҳисоби як идда ҷавонони гумроҳ сафҳояшонро  пурра карданианд, саъй мекунанд, алайҳи назароти мардумӣ қад алам намоянд ва воқеиятҳоро таҳриф созанд. Дар ин амр хеле кўшиш мекунанд ва музахраф мебофанд. Чунин навъи муҳокимаи музахрафро дар матлаби ахирӣ, ки дар ҳошияи Муроҷиатномаи Шурои уламои Маркази исломии Тоҷикистон ироа гардидааст, метавон мутолиа кард. Муддаӣ бе ҳеҷ гуна далели мувассақ ба домони ин ташкилаи динӣ-мазҳабӣ мечаспад ва наҳзатиёнро пуштибонӣ мекунад. Магар далоили ихтилофоти мазҳабӣ, паҳну мунташир кардани ҳар гуна иттилооти зиддидавлатӣ, аз марзи ислом ва минҷумла исломи суннатӣ (мазҳаби тасаннуни ҳанафӣ) фаро рафтан ва билохира ҳадафи султахоҳиро дунболагирӣ намудан басанда нест? Кору фаъолияти ТТЭ ҲНИ дар хориҷ аз кишвар ва пуштибонии баъзе созмонҳои минтақавӣ ва байналмилалӣ аз ин ташкилоти экстремистию террористӣ бозгўкунандаи онанд, ки ТТЭ ҲНИ мақсади ихтилоф андохтан ва ба қудрат расиданро дунбол мекунад ва дар ин роҳ аз ҳар василаи машрўъ ва номашрўъ истифода мебарад. Шиорпароканӣ ва фазлфурўшиҳое, ки тайи ду-се соли ахир раҳбарияти фирории наҳзатӣ дар хориҷ аз кишвар сари минбарҳои аврупоӣ анҷом медиҳанд, ҳадафманданд ва пушти қазияи наҳзатӣ, бидуни шубҳа, созмонҳои вижа қарор доранд.

        Дуюм. Муаллифи матлаб кўшидааст, ки уламои суннатиро алайҳи Шўрои уламо шўронад ва аз ин роҳ оташи фитнаву кина ва адоватро миёни рўҳонияти исломии дохил доман занад.
Чанд исми ба истилоҳ, уламое, ки муаллифи матлаб мисол задааст, аз чумлаи рўҳониене буда ва мебошанд, ки ҳаргиз ѓами мардуми мусулмонро нахўрдаанд ва намехўранд ва агар ба ҳаводиси солҳои навадуми садаи бист ва фазои мазҳабии ибтидои асри бисту як ҷиддӣ таваҷҷуҳ намоем, пай хоҳем бурд, ки як гурўҳи рўҳонияти суннатӣ, ислоҳотхоҳ ва муҳофизакор, ки бо наҳзат иртиботи бевосита ва бавосита доштанд, дар зери суол рафтани низоми давлатдории дунявӣ ва пахшу интишори ақоиди ифротии динӣ-мазҳабӣ саҳми бевосита доштанд. Онҳо на танҳо роҳи ихтилофоти мазҳабиро нагирифтанд, балки бо мавъизоти хушк ва матолиби хурофотии худ  монеи озодандешӣ ва рушди тафаккури дунявӣ, ки низоми қонунии сиёсӣ ва давлатӣ буд, гардиданд. Аз ин ҷост, ки ҷонибдорони ин навъ рўҳониён имрўз низ талош мекунанд, ки ТТЭ ҲНИ-ро дар симои фаришта бинамоёнанд ва мардумро дубора гул бизананд.

        Сеюм. Мақомоти зиддахли давлатӣ (агар манзур КДАМ, ВКД бошад) ҳеҷ гоҳ алайҳи дину мазҳаб нашўридааст, баръакс, онҳо бар муқобили нафарон ва ташкилоте мубориза бурда ва мебаранд, ки дину мазҳабро василаи касби қудрат ва фиреби мардум карда, аз ин ҳисоб нони муфт мехўранд. Магар ин кор, ки вазифаи аслӣ ва ҳирфаии масъулини мақомоти ҳифзи ҳуқуқ аст, гуноҳ аст? Дар кадом давлати дунё дидаед, ки мақомоти марбутаи давлатӣ алайҳи муфтхўрони мазҳабӣ ва динӣ, ки дину мазҳабро абзори сиёсӣ ва иҷтимоӣ кардаанд, мубориза набурдааст? Дар ҳеҷ ҷойи дунё ин тур нест. Ин наҳзат аст, ки ҳамеша тавтеа, дасиса, иѓво дуруст мекунад ва аз пайи сиёсӣ кардани дину мазҳаб мегардад. Агар чунин аст, мақомоти давлатӣ муваззафанд, ки алайҳи бедодиҳои наҳзатӣ, ки ҳосили шуми онро ибтидои солҳои навадуми асри бист дидаем,  мубориза бубаранд, дар акси ҳол, ин гуна мақомот ба кӣ даркор аст?!

      Ва ниҳоят, он чи ки дар Муроҷиатномаи Шўрои уламои Маркази исломии Тоҷикистон дарҷ гардидааст, баёни вазъи мавҷуда аст ва дар ноҷурии авзои мазҳабӣ ТТЭ ҲНИ муқассир мебошад ва ин нуктаи калидиро ниҳоди мазҳабӣ бо далелҳо манзур сохтааст. Воқеият ҳамин аст, он ба пазируфтан ва напазируфтани ТТЭ ҲНИ бастагӣ надорад, чунки пушташ таърихи зиндаи мардум қарор гирифтааст.

Фаридун Ориёӣ