Ҳар як фарди огоҳу бедор хуб медонад, ки душманону бадхоҳон ва  хиёнаткорони миллати тоҷик дар ҳама давру замон  муқобили манфиатҳои миллӣ баромада, ба хотири фоидаи шахсии худу хоҷагонашон оромию осудагии мардумро халалдор менамуданд ва монеаи пешрафти кишвар мешуданд. Барои онҳо миллату меҳан ҳеҷ арзише надорад ва ҳама вақт дар фикри душманӣ бо мардум ҳастанд.  Ин бадбахтону бешарафон ба миллат ва меҳан танҳо ва танҳо наҳсию касофатӣ меоранд. Онҳо ҳамеша аз бадию бадкорӣ ва ҷангу моҷаро сухан карда, ҳеҷ гоҳ сулҳу осоиштагӣ ва рушду пешрафтро дида наметавонанд. Аз кўчактарин ҳодисаи бад, як воқаи воҳиманоку даҳшатбори гўшношунид сохта мебароранд, ки ҳар фарди огоҳ аз асли воқеа онро мутолиа намояд, ҳуш аз сараш мепарад.

 Гурӯҳу равияҳо тундгарову иғвоангез аксаран афроди авомфиребро гирди худ ҷамъ оварда,  дар байни мардум бештар ба ҳамин кори ва тафриқаандоз машғуланд. Далели равшани ин гуфтаҳо ҳамон амалҳои даҳшатбори аъзоёну пайрвони ТТЭ ҲНИ ва «Паём.нет»-у «Ислоҳ.нет»-у «Ахбор.ком» дар арафаи ба истифода додани НБО-и Роғун мебошад, ки баъди заҳматҳои шабонурӯзии мардуми тоҷик ба даст омад. Дар робита ба истифода додани агрегати аввали ин иншооти муҳими сратегӣ ва амалисозанди ормонҳои гузаштаву ояндаи давлату миллати тоҷик дар манотиқи мухталифи кишвар иқдомоти наҷибона анҷом дода шуда истодааст.

Барҳақ мегӯянд, ки душман ҷуз бадӣ намебинад, дӯст ҷуз гулистон. Табиати душман ҳамин аст, ки ҳамеша кӯшиш мекунад то дар манзараи шаффоф нуқсон ёбад, камбудӣ ҷӯяд, агар дарёфт карда натавонад, ҳатман ба тӯҳмат, бадгӯӣ ва чирккобӣ оғоз мекунад. Агар нафаре ё ҷамъияте ба бурдбориву муваффақият, бахтиёриву хушбахтӣ ва ҷаҳонишавию созандагӣ рӯё оварад ва дар ин роҳ комёб  гардад, табиати нопоки душман бештар ҳамон вақт фаъол мегардад.

Паргор, афзор ва олатест, ки барои кашидани доира (давра) ва чен кардани порчаҳо, кӯчондани андозаҳо ва тағйир додани миқёси ин андозаҳо ба кор бурда мешавад.

Мардуми Тоҷикистон бесаброна воқеаи муҳими аср – ба кор даромадани чархаи аввали Неругоҳи барқи обии Роғунро интизоранд. Хурду бузург ба ин рӯзи бобаракат расиданро солиёни зиёд орзу мекарданд. Дар ин ҷашни фархундаи халқи тоҷик фардо меҳмонони олиқадр аз гӯшаву канори олам гирд омада, шодию сурури моро бо ҳам қисмат мекунанд. Коргару деҳқон ва зиёиёни тоҷик  аз таҷрибаи рӯзгор ба хубӣ дарк намудаанд, ки воқеан ҳам неруи барқ дар кишвари обшори мо қувваи асосиест барои пойдорӣ ва зистан.