Дар сомонаи интернетии ифротии “Кимиёи саодат”, ки дар хизмати охундҳо ва ТТЭ ҲНИ мебошад, мусоҳибае бо Мавҷуда Соҳибназарова дар мавзуи Бадахшони Тоҷикистон нашр шудааст. Албатта наҳзатиҳо душманона мехостанд, ки дар ВМКБ ягон нооромие ба вуқуъ пайвандад. Чундиданд, ки инхоҳишашон нашуд, ба амалҳои  иғвобарангезо надаст мезананд. Мусоҳибаи мазкур яке аз чунин амалҳои душманонаи наҳзатиҳост. Мавҷуда Соҳибназарова, ки худро журналист меҳисобад, дар асл бо амалаш нишон дод, ки як шахси тангназар ва манфиатҷуест. Зеро дар Аврупо рафта, бо мақсади дарёфти қути лоямуте ба хизмати наҳзатиҳо камар бастааст ва имрӯз он чи ки мегуяду менависад танҳо баманфиати ҳамон террористонаст ва бар зарари мардуми кишвар, хусусан сокинони Бадахшон.

Дар аввали мусоҳиба ба таври сохтакорона саволҳое гузоштаанд, ки гуё расонаҳои мустақил ба Бадахшон дастрасӣ надошта бошанд. Мавҷуда Соҳибназарова изҳори ҳайронӣ мекунад, ки чаро вазъият ва мушкилиҳои ВМКБ то инвақт дар ВАО инъикос наёфтааст. Чунин ҳайронии вай нишонди ҳандаи онаст, ки худаш аз вазъияти Тоҷикистон ва хусусан Бадахшон тамоман бехабар аст ва ҳар чизе ки нахзатиҳо дар гушаш хонданд, ҳамонро мисли тутӣ такрор мекунад.  Зеро ба ҳама маълум аст, ки тавассути шабакаҳои телевизионӣ, рӯзномаҳо ва дигар васоити ахбори умум вазъияти тамоми минтакаҳои кишварамон, аз ҷумла ВМКБ мунтазам инъикос меёбад. Дар хусуси мушкилиҳои ин минтақа, фаъолияти сохторҳои қудратӣ барои пешгирии амалҳои гурӯҳҳои ҷинояткор ва ҳифзи сарҳади давлатӣ мунтазам гузоришҳо ба воситаи телевизион намоиш дода мешаванд.Сабаби ҳами “хуфту хези” муллоҳоро хурдани Мавҷуда низ дарон аст, ки имрӯз резахури дастархони наҳзатиҳост.  

Чунин ба назар мерасад, ки Мавҷуда Соҳибназарова бо супориши роҳбарони ҲНИ ва ба таври махсус мардуми Бадахшонро ба шур овардан аст. Ё мумкин мусоҳибаро худи Сайидюнус таҳия карда аз номи вай нашр карда аст. Ба ҳар ҳол вай хонандагонро баиштибоҳ андохтанӣ шуда, дар мусоҳиба фаъолияти гурӯҳҳои ҷиноятии муташаккилро ба ҳодисаҳо ва амалҳои майдаавбошӣ баробар мекунад. Амалҳои ҷиноятиро, ки ҷинояткорон анҷом медиҳанд, беинсофона ба мардуми ВМКБ нисбат додааст. Фаъолияти сохторҳои қудратиро барои пешгирӣ ва ошкорсозии ҷиноятҳо нашармида “лашкаркашӣ” меномад. Бо туҳмату буҳтон тамоми гуноҳро ба сари кормандони мақомоти давлатӣ зада, чунин вонамуд мекунад, гуё дар онҳо ҷинояткорон умуман мавҷуд набошанд.  Вай ҳатто зидди фаъолияти неруҳои ҳифзи сарҳади давлатӣ буда, дарро ба рӯйи террористони хориҷӣ боз карданӣ аст.

Мавҷуда Соҳибназарова руйи рост туҳмат мекунад, ки гуё мақомоти марбутаи кишвар мардуми ин вилоятро “криминал” ҳисобида бошанд. Ҳол он ки гап дар бораи гурӯҳҳои ҷиноятӣ мерафт. Аз ин сабаб вай бояд барои туҳматҳояш, аз ҷумла барои бо порахурӣ айбдор кардани сохторҳои давлатии Тоҷикистон ва ҳаммаслаку хизматгори террористони наҳзатӣ буданаш, инчунин барои барангехтани ихтилоф дар байни минтақаҳои кишварамон дар назди қонун ҷавоб гуяд.

         Дар мавриди қочоқи аслиҳа низ вай хонандагонро ба иштибоҳ бурданӣ шуда, дар хусуси интиқоли яроқ ба Толибон афсонабофӣ мекунад. Ҳол он ки гап танҳо сари аслиҳае меравад, ки дар дасти ҷинояткорон аст ва бо он бар зидди мардуми ҳамин вилоят ҷиноятҳо содир карда мешаванд. Яъне мақсади Ҳукумат ҳифзи худи бадахшониҳо аз ҷинояткорон аст, на чизи дигар. Масъалаҳои марбут ба Толибону Афғонистон ва дигар мавзуҳои глобалӣ бошанд, бе Мавҷуда ҳам ҳал мешаванд.

         Мавҷуда Соҳибназарова аз ақлу дониши худ хеле бештар гап зада, фаъолияти ободкоронаю созандаи Роҳбарияти давлатро дар ВМКБ нодида мегирад. Аммо ба фарқ аз вай мардуми шарифи Бадахшон талошҳои Сарвари давлатро барои пешрафти вилоят хуб дарк мекунанд ва ба қадри он мерасанд. Сокинони вилоят мефаҳманд, ки эродҳои Сарвари давлат ҳангоми мулоқот дар шаҳри Хоруғ ба кормандони мақомоти давлатӣ дахл дошт. Роҳбари кишвар дилсӯзона таъкид карданд, ки пеши роҳи ҷинояткорӣ гирифта шавад, то фаъолияти сохторҳо дурусттар амалӣ гардида, ин минтақаи зебои диёрамон боз ҳам тараққӣ карда тавонад.

Парвизи Мирзо, рӯзноманигор

Чанд рӯзе қабл тавассути хабаргузории сомонањои нањзатї  аз ҷониби муаллифи гумном Сиддиқи Акбар роҷеъ  ба як ҷузъиёти сафари давлатии Роњбари кишварамон ба Ҷопон маводи муғризона ва бадхоҳонае  интишор дода шуд.  Дар ин мавод рӯзноманигор  бидуни эътибор ба муқаррароту меъёрҳои одоби рӯзноманигорӣ ва ҳатто бидуни риояи ҳадди одоби инсонӣ аз камоли баддиливу бадниятӣ иттилоотро оид ба садамаи як мошини корвон (кортеж)-и мошинҳои Президенти Тоҷикистон дар шаҳри Токио куллан таҳриф дода онро хушхабар унвон додааст ва дар зимн гуфтааст, ки гӯё мардуми  Тоҷикистон бо шунидани хабари ба садамаи фоҷеабор дучор шудани сарвари худ хушҳол шудаанд. Баъдан ин рӯзноманигор, ки бо интишори ин ахбори дурӯғу ғайриинсонии худ солимақл  будани хешро зери суол бурдааст, бо камоли беадабӣ дар ҳаққи раҳбари кишвари мо носазо гуфта талош кардааст, ки нақши Пешворо дар ҷомеаи мо манфӣ арзёбӣ кунад. Аммо ин рӯзноманигори ҳарзагӯ, ки барои таҳқиру тавҳинаш нисбат ба Пешвою Қаҳрамони миллат ва Президенти кишвар ҳатман бояд муҷозот шавад, фаромӯш кардааст, ки Пешвои  миллї будани Эмомалї Рањмон як мансаб ё як унвон нест, балки он як љойгоњ ва мақоми волоест, ки онро мардум ба раҳбари қаҳрамони хеш сазовор донистааст. 

Ин хабарнигори бехабар аз ҳақиқати таърихи муосири тоҷикон бояд бидонад, ки маҳз Эмомалї  Рањмон њамчун мубаллиғ ва пуштибони сулњу вањдати  миллї дар он замони бисёр ҳассос ва мураккаби ҷанги шаҳрвандӣ давлатдории  миллии тољиконро  аз вартаи нобудї наљот дод,  тамомияти арзии Тољикистонро  њамчун давлати ягона њифз кард, аркони  асосии сиёсї, идорї ва ќудратии давлатдории миллии моро барќарор намуд,  миллати тољикро  њамчун воњиди ягонаи сиёсию этнофарњангї эњё ва њифз кард, вањдати  миллиро дар Тољикистон бунёд гузошт ва  зерсохторњои зарурии  онро барќарор  намуд, сохти давлатї ва самти  сиёсии  давлатдории  тољиконро  дар замони муосир мушаххас кард, ба  барќарор   шудани  соњањои  асосии хољагии халќи мамлакат шароит  фароњам овард, Тољикистонро  њамчун давлати соњибистиќлол  дар арсаи  байналмилалї  муаррифї  намуд, мактаби давлатдории миллии муосири тољиконро њамчун  омили  кафолатдињандаи  рушд, амну субот ва љовидонагии давлатдории мо бунёд гузошт ва фарњангу арзишњои миллї ва симои як силсила абармардони арсаи таъриху сиёсат ва фарњанги миллатро эњё карда ба ташаккули рўњияи ягонаи миллї ва таќвияти хештаншиносиву ватанпарастї заминаи устувор гузошт.

         Ин хидматҳои Пешвои мо хидматҳои бисёр арзишманди таърихиест, ки онро миллати тоҷик ва таърихи миллати мо ҳамеша дар ёд хоҳад дошт. Ин нақши таърихиро ҳар хабарнигори бехабари ҳангомаҷӯ ва фурӯхташудаву хоин ҳаргиз наметавонад бо ҳарзагӯӣ ва ҳарфҳои пӯчи худ таҳриф кунад.

Хусрави Шерзод

     Матлаби Сайидюнуси Истаравшанӣ, ки зери домани охундҳои шиамазҳаб панаҳ бурда бо мардуму давлати Тоҷикистон душманӣ меварзад, таҳти унвони пурвоҳимаи «Парвандаи Ҳоҷӣ Умаралӣ ва Ҷамол: нуқоти ифтироқу иштирок»  дар пойгоҳи ифротии иттилоотиаш интишор ёфт. Сайидюнус дар ду банд қазияи марги рўзноманигори Саудӣ Ҷамол Хошуқчиро бо қатли раҳбари собиқи «Гурўҳи 24» Умаралӣ Қувват рўшан карда, ба қавли худаш дар қолаби «ифтироқу иштирок» (фарқият ва шабеҳият) мавриди «таҳлил» қарор додааст. Сайидюнус, одатан бозӣ кардан бо калимотро, ки дар сабки ҳиндӣ аз мушаххасоти калидӣ маҳсуб меёфт (манзур назарияпардозиҳои «ифтироқию иштирокӣ»-и вай аст), хеле дўст медорад ва бар ин асос матолибашро ҷур месозад, то дигарон ба қудрати эҷодӣ ва тафаккури таҳлилиаш ҳамду сано хонанд. Мо ҳам ба фантазияи ў ҳамду сано мехонем. Ва аммо масъалаи мазкурро дар бастагӣ бо назароти вай пайгирӣ намуда, дар се банд натиҷагирӣ кардем. Инак:   

       1. Мавриди аввали баҳси Сайидюнус ин аст, ки марги мухолифи Ҳукумати Тоҷикистон Умаралӣ Қувват бо қатли рўзноманигори варзида ва мунтақиди режими Саудӣ Ҷамол Хошуқчӣ  дар як сатҳ қарор доранд, вале аввалӣ дар сархатти расонаҳои ҷаҳонӣ қарор нагирифт. Посух ин аст, ки Ҷамол Хошуқчиро, воқеан, наметавон бо Умаралӣ Қувват, ки як соҳибкори номуваффақ будааст, дар як мақом ҷой дод. Ҷамол Хошуқчӣ рўзноманигори варзидае мебошад, ки мақолоташ дар нашрияи бонуфузтарини ҷаҳонӣ – Вашингтон-пост интишор меёфт ва аз зумраи таҳлилгарони забардасти сиёсӣ ба шумор мерафт. Аммо Умаралӣ Қувват (Худо раҳматаш кунад)-ро танҳо дар доираҳои маҳдуди бизнеси дохилӣ мешинохтанду халос ва замони ҳангомасозиҳояш баъзе доираҳои сиёсии хориҷӣ аз ў ба унвони абзори таъсиррасонӣ истифода карданд. Ин буд, ки дар хориҷ аз кишвар чанде ҳангома барпо кард ва ин ҳангомасозиҳояш ба хотири ба қудрати сиёсӣ расидан ва афзудани бизнеси хонаводагиаш иттифоқ афтода буду бас. Хошуқчӣ бошад, баръакс, рўзноманигори ҳирфаӣ буд ва агар версияи қатли ў собит шавад, аз ҷониби гурўҳҳои манфиатхоҳ сурат гирифтааст, то дар муҳитҳои сиёсии Арабистони Саудӣ ҷави нави сиёсӣ ва ҳангомаҳои тозаи геополитикӣ арзи вуҷуд намоянд ва хостҳои гурўҳҳои манфиатхоҳ бароварда шаванд.

2. Бояд гуфт, ки мақомоти марбутаи Арабистони Саудӣ ва Туркия қазияро дар ҳамбастагӣ таҳқиқ ва бозҷўйӣ мекунанд. Ин нуктаро дар рўзҳои аввали пахши қазия мақомдорони Саудӣ иброз доштанд ва масъулини ситодҳои бозҷўйӣ дар ҳамкории танготанг макон ва авомили ҳодисаро пайгирӣ карда истодаанд. Аммо, он чи ки Сайидюнус ба унвони санаду далел манзур месозад ва бар ҳамсў шудани ду тараф – Туркия ва Саудӣ дар ҳалли қазияи Хошукчӣ таъкид меварзад, танҳо як назари инфиродӣ аст. Бигзор бошад, вале баррасӣ ва бозбинии мунсифонаи парвандаи нобудии Ҷамол Хошуқчӣ ба манфиати Саудӣ мебошади Ин аст, ки валиаҳди Саудӣ Муҳаммад бен Салмон гурўҳи кории вежа тартиб дода, қазияи мазкурро мавриди баррасӣ қарор медиҳад. Дигар ин ки нуфуз ва обрўйи сиёсӣ ва давлатии Саудӣ васати моҷаро қарор дорад, аз ин лиҳоз, гурўҳи вежаи таҳлилӣ ва бозҷўйии Саудӣ дар ҳамбастагӣ бо хадамоти ташхисии Туркия масъаларо ҷиддӣ пайгирӣ менамоянд, то ҳадсу гумонҳоро дар робита бо даст доштани давлати Саудӣ дар қатли Хошуқчӣ аз миён бардорад. Дар ин миён Туркия ҳам, барои он ки нуфузи сиёсиашро дар минтақа аз даст надиҳад, ҳеҷ кадом бозиеро (ки Сайидюнус ҳадс мезанад) эҷод намекунад, то латмаи ҷиддие дар пайкари сиёсию  давлатиаш ворид нагардад. Афзун бар ин, ИМА ва шахси Раисҷумҳур қазияро ҷиддӣ пайгирӣ менамоянд ва, фаразан, агар Туркия дар сўйистифодаи масъалаи қатли Хошуқчӣ ҷойе ба иштибоҳ биравад, танишу шикофҳо миёни Саудӣ, ИМА ва Туркия амиқтар мегарданд. Ин аст, ки Туркия манфиатдор нест қазияро ѓайримунсифона бозҷўйӣ намояд ва Саудиро ба иҷбор тарафи худ бикашад, то ниёзҳои сиёсию геополитикиашро дар минтақа бароварда созад. Албатта, изҳорназарҳое, ки  таҳлилгарони сиёсии туркӣ устоди донишгоҳи равобити байналмилали Туркия Қадир Хосс ва генерали бознишастаи турк Аҳмад Ёвуз дар шабакаи «Алҷазира» ироа доштаанд, барои радду бадали қазия ва шинохтани авомили зарурӣ заруранд, аммо онҳоро дар натиҷагирӣ минҳайси эталон наметавон пазируфт, иттифоқан, навиштаи Сайидюнус ҳам як мавқеъгирии мунҳасир ба фард ва доираҳои фармоишӣ асту бас.
3. Сайидюнус, тавре ки қаблан ишора рафт, парвандаи қатли Умаралӣ Қувватро бо нобудии Хошуқчӣ дар як тарозу санҷидан мехоҳад ва Туркияро дар додуситадҳо миёни Ҳукумати Тоҷикистон ва Туркия муқассир мешуморад. Мавқеъгирии Сайидюнус маълум аст. Фаразан, агар дар куштори У. Қувват Ҳукумати Тоҷикистон ва сохторҳои амниятӣ муқассир мебуданд (ки ин танҳо фарзияи Сайидюнус ва ҳаммаслаконаш асту бас), Туркия кайҳо ин қазияро рўшан мекард ва дар сархатти ахбори расонаҳои минтақавӣ қарор медод. Ин имкониятро Туркия дорад, аммо чун дар он ангезаи сиёсиро надид, муҷримро пайдо ва ҳабс намуда, парвандаро ба итмом расонид. Илова бар ин, Туркия аз пинҳон кардани далоили даст доштани тими амниятӣ дар куштори У. Қувват чӣ манфиати молию сиёсӣ медид ва ё ба истилоҳи ирониён, чӣ гираш меомад? Ҳеҷ ва фикр накунам, ки барои манфиати ночизе Туркия маводи тафтишотиро пинҳон дорад ва бо обрў ва нуфузи минтақавиаш саҳлу осон бозӣ кунад. Бигзарем, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар қатли Умаралӣ Қувват, аслан даст надорад, чунки ў шахсияти харизматике набуд, ки атрофаш миллатро ҷамъ карда тавонад ва тарҳи инқилоберо роҳандозӣ созад. Ҳатто дар миқёси маҳал У. Қувватро намешинохтанд, чи расад ба сатҳи ҷумҳурӣ. Аз ин ҷост, ки ду нафар – У. Қувват ва Ҷамол Хошуқчӣ, чи аз лиҳози нуфузу мартабаи сиёсию иҷтимоӣ ва чи аз ҷиҳати донишу фазилат шабеҳи ҳам нестанд ва наметавон ҳар дуро дар як мизони фикрӣ ва сиёсӣ андозагирӣ кард.  

   Фаридун Ориёӣ

     Матлаби Сайидюнуси Истаравшанӣ, ки зери домани охундҳои шиамазҳаб панаҳ бурда бо мардуму давлати Тоҷикистон душманӣ меварзад, таҳти унвони пурвоҳимаи «Парвандаи Ҳоҷӣ Умаралӣ ва Ҷамол: нуқоти ифтироқу иштирок»  дар пойгоҳи ифротии иттилоотиаш интишор ёфт. Сайидюнус дар ду банд қазияи марги рўзноманигори Саудӣ Ҷамол Хошуқчиро бо қатли раҳбари собиқи «Гурўҳи 24» Умаралӣ Қувват рўшан карда, ба қавли худаш дар қолаби «ифтироқу иштирок» (фарқият ва шабеҳият) мавриди «таҳлил» қарор додааст. Сайидюнус, одатан бозӣ кардан бо калимотро, ки дар сабки ҳиндӣ аз мушаххасоти калидӣ маҳсуб меёфт (манзур назарияпардозиҳои «ифтироқию иштирокӣ»-и вай аст), хеле дўст медорад ва бар ин асос матолибашро ҷур месозад, то дигарон ба қудрати эҷодӣ ва тафаккури таҳлилиаш ҳамду сано хонанд. Мо ҳам ба фантазияи ў ҳамду сано мехонем. Ва аммо масъалаи мазкурро дар бастагӣ бо назароти вай пайгирӣ намуда, дар се банд натиҷагирӣ кардем. Инак:   

       1. Мавриди аввали баҳси Сайидюнус ин аст, ки марги мухолифи Ҳукумати Тоҷикистон Умаралӣ Қувват бо қатли рўзноманигори варзида ва мунтақиди режими Саудӣ Ҷамол Хошуқчӣ  дар як сатҳ қарор доранд, вале аввалӣ дар сархатти расонаҳои ҷаҳонӣ қарор нагирифт. Посух ин аст, ки Ҷамол Хошуқчиро, воқеан, наметавон бо Умаралӣ Қувват, ки як соҳибкори номуваффақ будааст, дар як мақом ҷой дод. Ҷамол Хошуқчӣ рўзноманигори варзидае мебошад, ки мақолоташ дар нашрияи бонуфузтарини ҷаҳонӣ – Вашингтон-пост интишор меёфт ва аз зумраи таҳлилгарони забардасти сиёсӣ ба шумор мерафт. Аммо Умаралӣ Қувват (Худо раҳматаш кунад)-ро танҳо дар доираҳои маҳдуди бизнеси дохилӣ мешинохтанду халос ва замони ҳангомасозиҳояш баъзе доираҳои сиёсии хориҷӣ аз ў ба унвони абзори таъсиррасонӣ истифода карданд. Ин буд, ки дар хориҷ аз кишвар чанде ҳангома барпо кард ва ин ҳангомасозиҳояш ба хотири ба қудрати сиёсӣ расидан ва афзудани бизнеси хонаводагиаш иттифоқ афтода буду бас. Хошуқчӣ бошад, баръакс, рўзноманигори ҳирфаӣ буд ва агар версияи қатли ў собит шавад, аз ҷониби гурўҳҳои манфиатхоҳ сурат гирифтааст, то дар муҳитҳои сиёсии Арабистони Саудӣ ҷави нави сиёсӣ ва ҳангомаҳои тозаи геополитикӣ арзи вуҷуд намоянд ва хостҳои гурўҳҳои манфиатхоҳ бароварда шаванд.

2. Бояд гуфт, ки мақомоти марбутаи Арабистони Саудӣ ва Туркия қазияро дар ҳамбастагӣ таҳқиқ ва бозҷўйӣ мекунанд. Ин нуктаро дар рўзҳои аввали пахши қазия мақомдорони Саудӣ иброз доштанд ва масъулини ситодҳои бозҷўйӣ дар ҳамкории танготанг макон ва авомили ҳодисаро пайгирӣ карда истодаанд. Аммо, он чи ки Сайидюнус ба унвони санаду далел манзур месозад ва бар ҳамсў шудани ду тараф – Туркия ва Саудӣ дар ҳалли қазияи Хошукчӣ таъкид меварзад, танҳо як назари инфиродӣ аст. Бигзор бошад, вале баррасӣ ва бозбинии мунсифонаи парвандаи нобудии Ҷамол Хошуқчӣ ба манфиати Саудӣ мебошади Ин аст, ки валиаҳди Саудӣ Муҳаммад бен Салмон гурўҳи кории вежа тартиб дода, қазияи мазкурро мавриди баррасӣ қарор медиҳад. Дигар ин ки нуфуз ва обрўйи сиёсӣ ва давлатии Саудӣ васати моҷаро қарор дорад, аз ин лиҳоз, гурўҳи вежаи таҳлилӣ ва бозҷўйии Саудӣ дар ҳамбастагӣ бо хадамоти ташхисии Туркия масъаларо ҷиддӣ пайгирӣ менамоянд, то ҳадсу гумонҳоро дар робита бо даст доштани давлати Саудӣ дар қатли Хошуқчӣ аз миён бардорад. Дар ин миён Туркия ҳам, барои он ки нуфузи сиёсиашро дар минтақа аз даст надиҳад, ҳеҷ кадом бозиеро (ки Сайидюнус ҳадс мезанад) эҷод намекунад, то латмаи ҷиддие дар пайкари сиёсию  давлатиаш ворид нагардад. Афзун бар ин, ИМА ва шахси Раисҷумҳур қазияро ҷиддӣ пайгирӣ менамоянд ва, фаразан, агар Туркия дар сўйистифодаи масъалаи қатли Хошуқчӣ ҷойе ба иштибоҳ биравад, танишу шикофҳо миёни Саудӣ, ИМА ва Туркия амиқтар мегарданд. Ин аст, ки Туркия манфиатдор нест қазияро ѓайримунсифона бозҷўйӣ намояд ва Саудиро ба иҷбор тарафи худ бикашад, то ниёзҳои сиёсию геополитикиашро дар минтақа бароварда созад. Албатта, изҳорназарҳое, ки  таҳлилгарони сиёсии туркӣ устоди донишгоҳи равобити байналмилали Туркия Қадир Хосс ва генерали бознишастаи турк Аҳмад Ёвуз дар шабакаи «Алҷазира» ироа доштаанд, барои радду бадали қазия ва шинохтани авомили зарурӣ заруранд, аммо онҳоро дар натиҷагирӣ минҳайси эталон наметавон пазируфт, иттифоқан, навиштаи Сайидюнус ҳам як мавқеъгирии мунҳасир ба фард ва доираҳои фармоишӣ асту бас.
3. Сайидюнус, тавре ки қаблан ишора рафт, парвандаи қатли Умаралӣ Қувватро бо нобудии Хошуқчӣ дар як тарозу санҷидан мехоҳад ва Туркияро дар додуситадҳо миёни Ҳукумати Тоҷикистон ва Туркия муқассир мешуморад. Мавқеъгирии Сайидюнус маълум аст. Фаразан, агар дар куштори У. Қувват Ҳукумати Тоҷикистон ва сохторҳои амниятӣ муқассир мебуданд (ки ин танҳо фарзияи Сайидюнус ва ҳаммаслаконаш асту бас), Туркия кайҳо ин қазияро рўшан мекард ва дар сархатти ахбори расонаҳои минтақавӣ қарор медод. Ин имкониятро Туркия дорад, аммо чун дар он ангезаи сиёсиро надид, муҷримро пайдо ва ҳабс намуда, парвандаро ба итмом расонид. Илова бар ин, Туркия аз пинҳон кардани далоили даст доштани тими амниятӣ дар куштори У. Қувват чӣ манфиати молию сиёсӣ медид ва ё ба истилоҳи ирониён, чӣ гираш меомад? Ҳеҷ ва фикр накунам, ки барои манфиати ночизе Туркия маводи тафтишотиро пинҳон дорад ва бо обрў ва нуфузи минтақавиаш саҳлу осон бозӣ кунад. Бигзарем, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар қатли Умаралӣ Қувват, аслан даст надорад, чунки ў шахсияти харизматике набуд, ки атрофаш миллатро ҷамъ карда тавонад ва тарҳи инқилоберо роҳандозӣ созад. Ҳатто дар миқёси маҳал У. Қувватро намешинохтанд, чи расад ба сатҳи ҷумҳурӣ. Аз ин ҷост, ки ду нафар – У. Қувват ва Ҷамол Хошуқчӣ, чи аз лиҳози нуфузу мартабаи сиёсию иҷтимоӣ ва чи аз ҷиҳати донишу фазилат шабеҳи ҳам нестанд ва наметавон ҳар дуро дар як мизони фикрӣ ва сиёсӣ андозагирӣ кард.  

   Фаридун Ориёӣ

Бо иштироки Раиси Кумитаи давлатии амнияти миллииҶумҳурии Тоҷикистон Саймумин Ятимов, Прокурори генералииҶумҳурии Тоҷикистон Юсуф Раҳмон ва Раиси Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон Ёдгор Файзов маҷлиси фаъолони ВМКБ баргузор гардид, ки дар он аз фаъолияти якмоҳаи Ситоди байниидоравии мақомоти таъмини амният дар вилоят натиҷагирӣ карда шуд.